"Wanneer glans vervaagt, blijft de waarheid zichtbaar."

De Onzichtbare Schaduwen van Vivaldi: De Realiteit Achter de Glans van Prestaties

Terwijl de Vivaldi-regering zichzelf graag op de borst klopt over haar prestaties, is er één aspect dat ze angstvallig verborgen houdt: het financiële goochelspel dat ze spelen.

Een recente tegenslag heeft de regering van Vivaldi getroffen, en het komt uit een onverwachte hoek. Europa zelf heeft haar oog laten vallen op de miljarden euro's aan Russisch geld en waardepapieren die bevroren zijn bij Euroclear, het Belgische multinationale clearinghuis. Sinds de sancties zijn er maar liefst 196,6 miljard euro vastgezet, geld dat op de rekeningen blijft staan en rente genereert. En die rente, dat betekent cash. Het was een welkome financiële injectie voor de Belgische begroting, een meevaller waarvan de regering maar wat graag wilde profiteren.

Vivaldi heeft altijd beweerd dat ze deze meevaller alleen zou gebruiken om Oekraïne te steunen, en niet om de begroting te verbeteren. Maar laten we eerlijk zijn, indirect komt het neer op hetzelfde: anders had de 'royale steun' aan Kiev uit eigen zak betaald moeten worden.

 

Maar en er is altijd een maar.

 

Zo liet staatssecretaris van Begroting Alexia Bertrand (Open Vld) maar liefst 625 miljoen euro aan vennootschapsbelasting uit deze opbrengsten in de begroting opnemen. En alsof dat nog niet genoeg was, wordt er ook nog eens gerekend op een extra bedrag van 100 miljoen euro in 2024. 

Nu rijst echter de vraag of dit liedje wel blijft duren? Volgens de Financial Times hebben vertegenwoordigers van EU-lidstaten besproken of zij de renteopbrengsten niet rechtstreeks zouden kunnen gebruiken om Oekraïne te helpen. Dezelfde doelstelling dus, alleen zou dit het wegvallen van de cashflow voor België betekenen. Zonder opbrengsten, geen belastingen. 

Maar laten we ons realiseren dat dit een bijzonder gevaarlijke en delicate operatie is: het weghalen van geld van andere nationale banken, in dit geval de Russische, zou een zeer ingrijpende stap zijn. Zelfs als het 'slechts' om de rente gaat.

Dus hier staan we, geconfronteerd met de harde realiteit. Terwijl de Vivaldi-regering pronkt met haar vermeende successen, zijn er schaduwen die niet langer genegeerd kunnen worden. De vraag rijst: waarom houdt de regering de burger in het duister over dit financiële spel? 

Zou het niet beter zijn om open en eerlijk te communiceren over de uitdagingen waarmee ons land wordt geconfronteerd?